Koncepcja niskokodowego lub bezkodowego tworzenia rozwiązań biznesowych nie jest nowa. Pomimo wielu podobieństw Low Code i No Code stanowią zupełnie odmienne podejścia, błędnie sprowadzane do jednej kategorii. Jakie zatem są różnice między Low Code i No Code?
W ślad za rosnącą złożonością oraz dynamiką procesów w większych branż postępuje dziś skala wykorzystania rozwiązań automatyzujących wybrane operacje biznesowe. Rosną także potrzeby w zakresie modernizacji środowisk IT, które pozwolą dostosować je do dzisiejszych realiów biznesowych. W wielu organizacjach tego typu potrzeby biznesowe względem warstwy oprogramowania zderzają się dziś z barierą w postaci niedoboru specjalistów zajmujących się tworzeniem aplikacji.
Powodów tego stanu rzeczy jest wiele – jednak większość z nich sprowadza się do kwestii finansowych: w wielu organizacjach nie ma zgody albo środków na zwiększenie liczebności zespołów deweloperskich. W efekcie, wiele projektów IT jest odkładanych, a backlog niezrealizowanych projektów puchnie w oczach. To zaś wprost przekłada się na wzmocnienie nieefektywności operacyjnej, którą przecież nowe rozwiązania mają eliminować.
Realną alternatywą dla zwiększania zatrudnienia w zespołach zajmujących się rozwojem aplikacji stało się dziś zaangażowanie w takie procesy użytkowników biznesowych wyposażonych w odpowiednie narzędzia. Są nimi platformy deweloperskie określane mianem niskokodowych (Low Code) lub bezkodowych (No Code). W obecnych realiach stanowią one ciekawą alternatywę dla tradycyjnych (wysokokodowych) procesów tworzenia oprogramowania.
Pomimo pewnych podobieństw użytkowych środowiska Low Code i No Code stanowią dwie odmienne kategorie rozwiązań. Co zatem je różni?
Czym jest Low Code?
Koncepcja Low Code zakłada zautomatyzowanie i uproszczenie prac związanych z tworzeniem kodu aplikacyjnego. Zakłada przy tym m.in. wykorzystanie prostych w obsłudze narzędzi graficznych pozwalających m.in. na tworzenie kodu bez konieczności ręcznego kodowania. W ten sposób definiowane mogą być m.in. przepływy procesów i danych, warstwa obsługi oraz reguły biznesowe lub integracyjne.
Co jednak ważne, poza wspomnianą automatyzacją platformy Low Code – środowiska RAD (Rapid Application Development) zapewniają użytkownikom dostęp do warstwy kodu aplikacji lub obsługę dodatkowego języka skryptowego, co pozwala programistom szybko zbudować ogólne ramy aplikacji w sposób graficzny, a następnie dopracować je, zadbać o specyficzne wymagania czy kwestie integracyjne już na poziomie modyfikacji i uzupełnienia wygenerowanego automatycznie kodu. W analogiczny sposób możliwe jest także uzupełnianie kodu aplikacyjnego o fragmenty trudne lub niemożliwe do wygenerowania poprzez gotowe bloki konstrukcyjne dostępne w danej platformie Low Code.
Co istotne, podejście Low Code nie jest ograniczone jedynie do tworzenia typowych aplikacji biznesowych. Jest wykorzystywane m.in. w kontekście automatyzacji procesów biznesowych, tworzenia stron internetowych, rozwiązań mobilnych, a także integracji oprogramowania i usług chmurowych. Znajduje zastosowanie także w kontekście modernizacji przestarzałych aplikacji, pozwalając, przykładowo na uzupełnienie funkcjonalność istniejącego oprogramowania, dobudowanie nowego interfejsu graficznego czy niezbędnych integracji.
Co to jest No Code?
Koncepcja No Code wpisuje się w założenia idei Low Code z tym wyjątkiem, że w pełni automatyzuje proces tworzenia kodu aplikacyjnego – i nie pozwala użytkownikom na ingerowanie w wygenerowany kod źródłowy. W oparciu o zdefiniowane przy użyciu narzędzi graficznych schematy automatycznie generowane są wszystkie przepływy, reguły i cały kod niezbędny do uruchomienia aplikacji.
Z jednej strony zatem platformy zbudowane w myśl koncepcji No Code zapewniają możliwość tworzenia oprogramowania w pełni przy użyciu narzędzi graficznych, bez potrzeby – i możliwości – dokonywania jakichkolwiek zmian na poziomie kodu oraz bez znajomości składni czy zasad programowania. Z drugiej jednak, ograniczają możliwości budowanych w ten sposób aplikacji jedynie do funkcjonalności możliwych do realizacji za pomocą predefiniowanych elementów dostępnych w danej platformie No Code.
Rozwiązania No Code znajdują zastosowanie w obszarach, takich jak: tworzenie prostych aplikacji biznesowych bezpośrednio przez użytkowników, budowanie interaktywnych raportów czy kokpitów menedżerskich, tworzenie prostych automatyzacji procesowych oraz budowanie interfejsów graficznych lub aplikacji mobilnych z gotowych komponentów.
Jakie są różnice między Low Code i No Code?
Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami, główną różnicą pomiędzy środowiskami niskokodowymi i bezkodowymi jest skala automatyzacji. Platformy Low Code, za sprawą narzędzi wizualnych, narzędzi automatyzacyjnych i szeregu gotowych komponentów, zmniejszają złożoność i pracochłonność procesów tworzenia aplikacji. Pozwalają jednak na tworzenie własnego kodu. Platformy No Code z kolei bazują wyłącznie na warstwie wizualnej, nie zapewniając możliwość dodawania lub zmiany kodu źródłowego tworzonego oprogramowania, ani nawet wglądu w tenże kod.
To sprawia, że rozwiązania Low Code oraz No Code są skierowane do dwóch różnych grup użytkowników. Dla użytkowników biznesowych i osób nietechnicznych, często określanych mianem Citizen Developerów, platformy No Code znoszą bariery związane z potrzebą ręcznego kodowania. Takie podejście ogranicza jednak zakres funkcjonalności możliwych do zaimplementowania w generowanych w pełni automatycznie aplikacjach. To zaś sprawia, że w bardziej złożonych projektach częściej wykorzystywane jest podejście Low Code.
Nie oznacza to jednak, że platformy Low Code są zarezerwowane wyłącznie dla osób posiadających kompetencje deweloperskie. Dobrze sprawdzają się bowiem w zastosowaniach wymagających współpracy między użytkownikami biznesowymi i zespołem IT. Zespoły biznesowe, w oparciu o dostępne w środowiskach Low Code narzędzia graficzne, mogą bowiem relatywnie łatwo nakreślić oczekiwaną funkcjonalność lub interfejs aplikacji, zapewniając przy tym podstawę do dalszych prac przy zaangażowaniu programistów.
Co istotne, rozwiązania Low Code i No Code w pewnym stopniu zmieniają zadania stojące przed zespołami IT – a także zakres odpowiedzialności zespołów biznesowych. Żadna z tych koncepcji nie zakłada eliminacji roli zespołów IT w organizacjach. Nadal niezbędne jest bowiem m.in. zapewnienie kontroli i utrzymanie dla środowisk aplikacyjnych tworzonych w oparciu o podejście nisko- lub bezkodowe.
Więcej o platformach low code, ich zastosowaniu, przykładach praktycznych Business Cases, a także rynku tych rozwiązań napiszemy w Raporcie ITwiz „Rozwiązania low code w praktyce”, który zostanie udostępniony bezpłatnie na stronie ITwiz.pl.
